เมื่อต้นอาทิตย์... เกิดความรู้สึก มึนงง อึดอัด หาทางออกไม่เจอ (จริงๆ คงจะเป็นมาหลายครั้งแต่มันไม่ค่อย 'รู้สึกตัว' เท่าไหร่) ...พอตอนหัวค่ำก็เลยเปรยๆ (บ่น) อาการงืดดดดดดดดด บ้าๆบอของเราให้น้องสาวฟัง
และก็ไอ้จังหวะที่เล่า นี้แหละ ที่มันเหมือนได้กลับมาสังเกต และใช้ใจพิจารณาใจตัวเองอีกครั้ง ความคิดมันก็แว่บขึ้นมาให้เห็นกันชัดๆว่า "เฮ้ย! (ใจ)ตูมันกำลังจมน้ำเองนี่หว่า"
...บุ๋ง บุ๋ง ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐ บุ๋ง
อาการอะไรพรรณนี้มันต้อง "รู้สึกตัว" เอา ตัวเรามันถึงจะสำเหนียกได้ในบัดดล... โอ้ว จอร์จจจจจจ! กลับขึ้นมานั่งตัวแห้งอยู่บนท่าน้ำได้ในอึดใจ . . . ไอ้หลายครั้งที่ผ่านมาก็เคยใช้สมองคิด ใช้เหตุ-ใช้ผลพาตัวเองขึ้นมาจากก้นสระเหมือนกันนะ แต่มันตะกายเหนื่อยมากเพราะไม่ได้รู้จริงว่าอะไรกันแน่ที่มัน'จม' ส่วนมากก็เลยมักจะขึ้นมาลอยอยู่กลางสระ หรือเกือบถึงผิวน้ำเท่านั้น ...ประมาณว่า เห็นแสงรำไร แต่ก็ยังดำผุดดำว่ายไปเรื่อยๆอ่ะ
จากที่เคยโพสท์เพลง "คืนอันเป็นนิรันดร์" ไว้ใน blogเดินทาง ก็เพราะรู้สึกว่าโดนกับประโยค "เหตุที่ใจแพ้ เพราะเราต่างหากที่แพ้ใจ" แต่มันก็ได้ 'เห็น' กันชัดๆก็คราวนี้เอง
ถ้ารู้จักการนั่งริมตลิ่งแล้ว ก็ต้องหมั่นฝึกพาตัวเองมานั่งบ่อยๆ ให้ได้ฝึกสำรวจกาย-ใจ สม่ำเสมอ จะได้เชี่ยวชาญ ไม่ตู้มมมม! ตกลงไปสำลักน้ำ หรือถึงลงไป ไม่นานนักก็ว่ายเข้าฝั่งได้
มันไม่ใช่แค่ rescue พาตัวเองให้รอดตายนะ จริงๆแล้วเราก็ต้องตระหนักชัดด้วยว่า ชีวิตเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับสมอง แต่ทุกอย่างมันตามแต่ 'ใจ' เราพาเดิน (หลายคนที่ปฏิเสธความจริงนี้ ก็อาจเพราะไม่คุ้นเคย, ไม่เคยเรียนรู้ หรือไม่มีโอกาสได้พาตัวเองไปรู้จักการดำเนินไปภายในจิตใจ)
เคยได้ยินหลายคนเอ่ยถึง หรืออ้างอิงถึง "กฎแห่งการดึงดูด" (Law of Attraction) จากหนังสือยอดฮิต "The Secret" (Rhonda Byrne เขียน, จิระนันท์ พิตรปรีชา แปล) มาหลายครั้ง ...ก็สนใจ อยากอ่านมาก
จนกระทั่งพอดิบพอดีกับที่น้องหม่อนมาโพสต์แนะนำหนังสือเล่มนี้ใน NREM07 blog ...ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สะกิดใจตะกายขึ้นจากน้ำ
เคยรู้สึกไหมว่า เวลาที่ใจเราเหนื่อย-อะไรๆมันก็ดูเหนื่อย, ใจเราป่วย-ทุกอย่างก็ป่วย, ใจเราห่อเหี่ยว-รอบๆตัวมันก็หดหู่, พอใจเรามีแรง-ก็พาตัวเองเคลื่อนไปข้างหน้าได้
สิ่งต่างๆ ที่เข้ามาสู่ชีวิตเรา ล้วนถูกดึงดูด หมุน เคลื่อน ตามความเป็นไปภายในของตัวเราเอง ...ซึ่งหมายถึงทุกจังหวะนะ ทั้งที่เราสุข/ทุกข์ ดี/เลว หรือเฉยๆ สบายๆ
ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเฟร้ยยยยยยยยยย
...ถ้าอย่างงั้น เอ็งก็วางใจให้อยู่ถูกที่สิฟระ ...ชะเงิงเอิงเอย. . . . . . . . . .
ป.ล. อยากอ่าน The Secret จัง
และก็ไอ้จังหวะที่เล่า นี้แหละ ที่มันเหมือนได้กลับมาสังเกต และใช้ใจพิจารณาใจตัวเองอีกครั้ง ความคิดมันก็แว่บขึ้นมาให้เห็นกันชัดๆว่า "เฮ้ย! (ใจ)ตูมันกำลังจมน้ำเองนี่หว่า"
...บุ๋ง บุ๋ง ๐๐๐๐๐๐ ๐๐ ๐ บุ๋ง
อาการอะไรพรรณนี้มันต้อง "รู้สึกตัว" เอา ตัวเรามันถึงจะสำเหนียกได้ในบัดดล... โอ้ว จอร์จจจจจจ! กลับขึ้นมานั่งตัวแห้งอยู่บนท่าน้ำได้ในอึดใจ . . . ไอ้หลายครั้งที่ผ่านมาก็เคยใช้สมองคิด ใช้เหตุ-ใช้ผลพาตัวเองขึ้นมาจากก้นสระเหมือนกันนะ แต่มันตะกายเหนื่อยมากเพราะไม่ได้รู้จริงว่าอะไรกันแน่ที่มัน'จม' ส่วนมากก็เลยมักจะขึ้นมาลอยอยู่กลางสระ หรือเกือบถึงผิวน้ำเท่านั้น ...ประมาณว่า เห็นแสงรำไร แต่ก็ยังดำผุดดำว่ายไปเรื่อยๆอ่ะ
จากที่เคยโพสท์เพลง "คืนอันเป็นนิรันดร์" ไว้ใน blogเดินทาง ก็เพราะรู้สึกว่าโดนกับประโยค "เหตุที่ใจแพ้ เพราะเราต่างหากที่แพ้ใจ" แต่มันก็ได้ 'เห็น' กันชัดๆก็คราวนี้เอง
ถ้ารู้จักการนั่งริมตลิ่งแล้ว ก็ต้องหมั่นฝึกพาตัวเองมานั่งบ่อยๆ ให้ได้ฝึกสำรวจกาย-ใจ สม่ำเสมอ จะได้เชี่ยวชาญ ไม่ตู้มมมม! ตกลงไปสำลักน้ำ หรือถึงลงไป ไม่นานนักก็ว่ายเข้าฝั่งได้
มันไม่ใช่แค่ rescue พาตัวเองให้รอดตายนะ จริงๆแล้วเราก็ต้องตระหนักชัดด้วยว่า ชีวิตเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับสมอง แต่ทุกอย่างมันตามแต่ 'ใจ' เราพาเดิน (หลายคนที่ปฏิเสธความจริงนี้ ก็อาจเพราะไม่คุ้นเคย, ไม่เคยเรียนรู้ หรือไม่มีโอกาสได้พาตัวเองไปรู้จักการดำเนินไปภายในจิตใจ)
เคยได้ยินหลายคนเอ่ยถึง หรืออ้างอิงถึง "กฎแห่งการดึงดูด" (Law of Attraction) จากหนังสือยอดฮิต "The Secret" (Rhonda Byrne เขียน, จิระนันท์ พิตรปรีชา แปล) มาหลายครั้ง ...ก็สนใจ อยากอ่านมาก
จนกระทั่งพอดิบพอดีกับที่น้องหม่อนมาโพสต์แนะนำหนังสือเล่มนี้ใน NREM07 blog ...ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สะกิดใจตะกายขึ้นจากน้ำ
เคยรู้สึกไหมว่า เวลาที่ใจเราเหนื่อย-อะไรๆมันก็ดูเหนื่อย, ใจเราป่วย-ทุกอย่างก็ป่วย, ใจเราห่อเหี่ยว-รอบๆตัวมันก็หดหู่, พอใจเรามีแรง-ก็พาตัวเองเคลื่อนไปข้างหน้าได้
สิ่งต่างๆ ที่เข้ามาสู่ชีวิตเรา ล้วนถูกดึงดูด หมุน เคลื่อน ตามความเป็นไปภายในของตัวเราเอง ...ซึ่งหมายถึงทุกจังหวะนะ ทั้งที่เราสุข/ทุกข์ ดี/เลว หรือเฉยๆ สบายๆ
ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเฟร้ยยยยยยยยยย
...ถ้าอย่างงั้น เอ็งก็วางใจให้อยู่ถูกที่สิฟระ ...ชะเงิงเอิงเอย. . . . . . . . . .
ป.ล. อยากอ่าน The Secret จัง
2 comment(s):
เบญจ said...
เอาอุปกรณ์ว่ายน้ำมาฝาก
http://blog.360.yahoo.com/blog-Xjn.QaAicPdmdkE2nW4dCVmXPA--?cq=1
เป็น blog ของพี่เอง เขียนไว้นานแล้ว
หลังๆพึ่งมีมาอัพเพิ่มอีกนิด
แต่คิดว่าอาจมีมีบางบทความอาจจะอ่านแล้วโดนใจบ้าง
ช่วยให้หายใจหายคอโล่งขึ้นหน่อย
http://dungtrin.com/mag/
มาลองดูน้องๆหนูๆหัดสวดมนต์
ฟังแล้ว ก็ทำให้โลกสดชื่นขึ้นได้
ในธรรมะใกล้ตัวฉบับที่ 24
เบญจ said...
ว่าเป็นจิตตปัญญาศึกษาสำหรับเด็กก็ได้นะ..