ไม่ได้อัพblogมานานแล้ว เหตุผลก็คงได้อ่านในบล๊อก ipry บ้างแล้ว (เนอะ)
แต่ตอนนี้คง ชิวชิวที่จะตกผลึกเขียนมากขึ้น ถ้าหายไปนานไม่ได้อัพก็ขออภัยล่วงหน้า เพราะเป็นคนที่คิดมากในการเขียนหนังสือ
ถ้าครึ้มอกครื้มใจ สดๆจริงๆ ก็จะพิมพ์คล่องหน่อย หลังไปเจริญสติมาแล้วก็ปล่อยวางหลายเรื่องที่ยึดติดได้แล้ว รวมทั้งก็เพลาๆ ความกังวล(ลักษณ์ 6 ที่เป็นตอนเครียด) กับอาการติดความเพอร์เฟค (ที่เราเอียงไปทางลักษณ์ 1) ได้เยอะ (ช่วงเครียดๆ กอดข้อเสียของสองลักษณ์นี้ไว้แน่น แล้วยิ่งคิดมาก คิดโน่นคิดนี่ วุ่นวายใจมากจิงจิง)
แต่สองอาทิตย์มานี้มันเลยปล่อยวางอะไรบ้าๆบอที่มันยึดใจเรา เรื่องการเขียนอัพบล๊อกได้
อยากเขียนเรื่องในใจให้มันสด มากขึ้น
แต่ถึงจะไม่อัพ แต่ชาวเราก็เข้ามาไดอะลอกในคอมเมนท์ได้เสมอนะคะ (บางเรื่องที่เพื่อนบางคนไม่พร้อมจะแชร์กับบล๊อกคลาสน้องๆ :- )
เพิ่งกลับมาจาก meeting ที่ร้านทรูมา ว่าจะทำงานให้แล้วก่อน แต่มันยังค้างอยู่สดดี ก็เลยโอ้เอ้อัพบล๊อกก่อน บ่เปนหยังดอก อิอิ
ยังไงก็ขอบคุณกัลยาณมิตรที่แวะมาเยี่ยม และช่วยปั่นคอมเมนท์สดๆ ไดอะลอกกันนะคร้าบ
ระหว่างทางก็เก็บภาพฝรั่ง+จีน+เกาหลีตื่นเต้น รุมถ่ายรูปตั๊กแตน & รถด่วนทอดกรอบมาฝาก
รู้สึกว่ามันมีหลายประเด็นดี แต่ชอบเรื่องความต่างของแม่วัฒนธรรม คนเรามองคุณค่าของสิ่งมีชีวิตและผลิตผลของธรรมชาติแตกต่างกัน
แต่ตอนนี้คง ชิวชิวที่จะตกผลึกเขียนมากขึ้น ถ้าหายไปนานไม่ได้อัพก็ขออภัยล่วงหน้า เพราะเป็นคนที่คิดมากในการเขียนหนังสือ
ถ้าครึ้มอกครื้มใจ สดๆจริงๆ ก็จะพิมพ์คล่องหน่อย หลังไปเจริญสติมาแล้วก็ปล่อยวางหลายเรื่องที่ยึดติดได้แล้ว รวมทั้งก็เพลาๆ ความกังวล(ลักษณ์ 6 ที่เป็นตอนเครียด) กับอาการติดความเพอร์เฟค (ที่เราเอียงไปทางลักษณ์ 1) ได้เยอะ (ช่วงเครียดๆ กอดข้อเสียของสองลักษณ์นี้ไว้แน่น แล้วยิ่งคิดมาก คิดโน่นคิดนี่ วุ่นวายใจมากจิงจิง)
แต่สองอาทิตย์มานี้มันเลยปล่อยวางอะไรบ้าๆบอที่มันยึดใจเรา เรื่องการเขียนอัพบล๊อกได้
อยากเขียนเรื่องในใจให้มันสด มากขึ้น
แต่ถึงจะไม่อัพ แต่ชาวเราก็เข้ามาไดอะลอกในคอมเมนท์ได้เสมอนะคะ (บางเรื่องที่เพื่อนบางคนไม่พร้อมจะแชร์กับบล๊อกคลาสน้องๆ :- )
เพิ่งกลับมาจาก meeting ที่ร้านทรูมา ว่าจะทำงานให้แล้วก่อน แต่มันยังค้างอยู่สดดี ก็เลยโอ้เอ้อัพบล๊อกก่อน บ่เปนหยังดอก อิอิ
ยังไงก็ขอบคุณกัลยาณมิตรที่แวะมาเยี่ยม และช่วยปั่นคอมเมนท์สดๆ ไดอะลอกกันนะคร้าบ
ระหว่างทางก็เก็บภาพฝรั่ง+จีน+เกาหลีตื่นเต้น รุมถ่ายรูปตั๊กแตน & รถด่วนทอดกรอบมาฝาก
รู้สึกว่ามันมีหลายประเด็นดี แต่ชอบเรื่องความต่างของแม่วัฒนธรรม คนเรามองคุณค่าของสิ่งมีชีวิตและผลิตผลของธรรมชาติแตกต่างกัน
1 comment(s):
Anonymous said...
เมื่อวันอังคารนี้ก็ไปมาจ้า ร้านทรู เจอเพื่อนๆ หลายคนเลย ดีๆๆๆ มีสี่คนล่ะ กำลังเกิดคำถามเรื่องน้ำทะเล ความสูงจากระดับน้ำทะเลว่าที่ถูกต้องคืออะไร ความจริง การสื่อสาร ปัญหาของการตั้ง criteria ประมาณนั้นล่ะ
พูดถึงอาจารย์ ค่านิยมของนักศึกษา บางคนจะไปทำไร่ อยู่ต่างจังหวัดแล้วล่ะ แล้วก็คิดว่าจะหาปลามาเลี้ยงที่บ้านอาจารย์น้อย เอาไว้จับกิน นักศึกษาปัจจุบันมักยึดติดกับวัตถุแล้วก็บริโภคนิยม ในวงเล็บคงบางส่วนหรือส่วนใหญ่ ไม่รู้ วงเล็บปิด มักพูดคุยกันถึงเรื่องว่าเราจะกินอะไรกันดี ไปดูหนังเรื่องอะไร มีหนังอะไรน่าดู เด็กดีเล่าให้ฟังถึงอาจารย์คนนึงที่น่าชื่นชม อาจารย์ปรีชา เปี่ยมวงศา เขียนถูกเป่าเนี่ย ก็สมัยนี้มันแปลกไป ทุกอย่างเลย คนเรามุ่งหายศ ตำแหน่งมากขึ้น เอาไปทำไมกันนักเนี่ย ดูอย่างบางคนจะไปทำไร่เลย การที่มีการเกษตรพอเพียง ในหลวงยกเรื่องนี้ขึ้นมาทำให้ชาวนาหรือเกษตรกรมีความรู้สึกใหม่ ก็คือความภาคภูมิใจในอาชีพของตัวเอง และการเลือกที่จะทำการเกษตรแบบไม่ใช้สารเคมี ไม่ต้องอายว่าเป็นชาวนา ทำการเกษตรอีกต่อไป แต่มีคนเริ่มพอใจกับชีวิตและพอเพียงมากยิ่งขึ้น ตามียายมาก็น่าชื่นได้ด้วยความพอเพียง ไม่ต้องแข่งว่าใครจะใช้สารเคมีในการปราบศัตรูพืชแพงเท่าไรอีกต่อไป และทำให้หลายๆ คนกล้าพูดอย่างภูมิใจว่าไร่ชั้นปลอดสารนะ การมองเกษตรกรก็ต่างไปจากเดิม ความภูมิใจ การไม่ลดค่าของการดำเนินชีวิต ช่วงห่างของความฟุ้งเฟ้อกับเพียงพอมันคงน้อยลงมานิด ไม่มีการดูถูกเท่าเดิมน่ะ
เลยมาอัพเดทให้นักเดินทางฟังจ้า